Digitale didactiek

Digitale didactiek

Robert-Jan Simons, emeritus hoogleraar, definieert digitale didactiek rond de eeuwwisseling als de ‘kennis en kunde met betrekking tot het gebruik van ict bij het faciliteren van het leren’. Apart focussen op digitale didactiek is nodig, volgens Simons. Uit onderzoek en eigen ervaring blijkt dat het ontwerpen en begeleiden van blended onderwijs om andere benaderingen en competenties vraagt. Het betreft niet niet alleen digitale competenties, maar ook didactische en vakinhoudelijke kennis. Hierbij is het TPACK-model een bruikbaar middel. Lees hier meer over TPACK. Wilfred Rubens schrijft op zijn blog (24 januari 2019) dat inmiddels de tijd is gekomen voor integratie van didactiek en digitale didactiek: “Je zult je namelijk niet alleen moeten verdiepen in didactiek, maar ook in technologie en in de wijze waarop didactiek en technologie elkaar beïnvloeden”.

Bij digitale didactiek denk je na over welke functionaliteit, wanneer, voor welke doelgroep, op welke manier ingezet kan worden en hoe online begeleiding vorm kan krijgen. Het gaat dus niet om het ict-gebruik, maar om de visie op leren. Bij digitale didactiek staat leren voorop. Ict faciliteert leren.

Digitale didactiek gaat over het kunnen beantwoorden van vragen als:

  • Wat is de meerwaarde van leertechnologie? Hoe zit de digitale leeromgeving eruit?
  • Welke soorten activerende werkvormen zijn er?
  • Wat is er anders dan in de face-2-face les? Waarin is professionalisering nodig?

Om je behulpzaam te zijn bij het beantwoorden van deze vragen is een Leertraject Module Ontwerpen voor Zuyd collega’s beschikbaar. In dit leertraject staat het (her)ontwerpen van een module centraal. Je maakt kennis met het Onderwijs Ontwerpcyclus Zuyd die gericht is op het (her)ontwerpen van een module. Het model ondersteund het (her)ontwerpen van traditioneel contactonderwijs naar (een vorm van) blended learning en is verrijkt met een aantal hulpmiddelen, zoals overzichten van technologische tools, die dit proces kunnen ondersteunen.

Simons onderscheidt zeven pijlers van digitale didactiek:

  1. Relaties leggen en onderhouden; leertechnologie helpt bij het ondersteunen van contacten met het werkveld in binnen en buitenland (communities of practice).
  2. Creëren van nieuwe kennis; leertechnologie maakt interactie en communicatie gemakkelijker waardoor studenten actiever bij hun leerproces betrokken kunnen zijn.
  3. Delen van kennis; ict biedt een veelheid aan publicatieplatformen om kennis te verspreiden, studenten zijn gemotiveerder als zij hun leeropbrengsten ook met anderen kunnen delen.
  4. Transparant maken van het denken en samenwerken; leertechnologie maakt denk- en samenwerkingsprocessen die achteraf geanalyseerd kan worden (learning analytics).
  5. Leren leren en metacognitieve ontwikkeling; de vergrote transparantie wordt ook duidelijk waar de problemen zitten waardoor de metacognitieve ontwikkeling gestimuleerd wordt, studenten leren van elkaar (feedback en peerfeedback).
  6. Competenties centraal stellen; een digitale leeromgeving kan structuur bieden en ondersteuning aan leeractiviteiten waardoor de student meer overzicht krijgt van zijn eigen leerproces (portfolio).
  7. Flexibiliteit verhogen; door leertechnologie kunnen studenten plaats- en tijdonafhankelijk leren, docenten kunnen variëren in sturing afhankelijk van de voorkennis (gepersonaliseerd leren).

 

Bronnen:

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.